Herent was zaterdagavond voor eigen volk met 2-1 te sterk voor Elewijt. Zelfs de afwezigheid van Wouter Stroobants kon de troepen van coach Wim D’Hondt niet afstoppen. Herent doet zo meer dan ooit mee voor de top vijf. Elewijt moet na een vierde nederlaag in vijf matchen oppassen dat het seizoen niet als een nachtkaars dreigt uit te doven.
Wouter Stroobants moest vlak voor de aftrap forfait gegeven voor de komst van Elewijt. De Herent-aanvoerder werd in het ziekenhuis opgenomen met pijnlijke nierstenen. Zijn beste vriend Jaan Larivière nam de aanvoerdersband over. “Dat nieuws over Wouter kwam toch wel even aan”, zegt Larivière. “Gelukkig kwam hij kort voor de match nog even langs om ons te steunen. Hij is en blijft ons boegbeeld. Voor de rust speelden we heel goed. We toonden grinta en de wil om te winnen. Eigenlijk hadden we aan de rust al 3-0 à 4-0 moeten voorstaan. Zeker Pieter Taveirne speelde bij ons een schitterende eerste helft. Na enkele weken vindt hij weer de weg naar de netten. In de tweede helft liet Elewijt zien waarom het al het hele jaar vanboven meedraait, al kregen de bezoekers op zich niet zo heel veel kansen. Bij ons was niemand top, maar we wonnen als ploeg.”
Bij de bezoekers kon doelman Stef De Reys zich neerleggen bij de nederlaag. “Toen ik voor de rust moest uitkomen en hun speler onderuitging, vreesde ik even dat de ref rood ging trekken”, sprak de Elewijt-goalie. “Gelukkig kwam ik weg met geel. Herent was gewoon veel gretiger. Zeker voor de rust won de thuisploeg bijna alle duels en tweede ballen. In de tweede helft waren we veel beter, maar de gelijkmaker wou maar niet vallen. Al was het niet goed genoeg om te zeggen dat we een gelijkspel echt verdiend hadden, zo eerlijk moeten we ook durven te zijn.”
